„Myślę o Tobie… Polsce się poświęcam. Chowaj naszego syna na dzielnego Polaka”. Te ostatnie słowa, śmiertelnie rannego podczas bitwy nad Bzurą, generał Franciszka Włada stały się mottem obchodów Święta Patrona Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 144. Patronem nowohuckiej placówki są Bohaterowie Września 1939 roku.
Początek roku szkolnego 2022/2023 w Szkole Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 144 miał niezwykle intensywny charakter. Korytarze szkolne zapełniły się rosłymi ósmoklasistami, a dolne piętra wypełniła roześmiana gromada pierwszaków, o których tak naprawdę nie wypad już mówić „maluchy”. Od momentu pasowania na ucznia stali się częścią szkolnej społeczności.
Wrzesień to szczególny miesiąc w SP 144. Oprócz typowej atmosfery towarzyszącej inauguracji nowego roku pojawiły się także dodatkowe emocje. Powodem były galowe obchody Święta Patrona Szkoły – Bohaterów Września 1939. W tym roku uroczystości zorganizowane zostały w środę 28 września. Świętowanie szkolne rozpoczęła uroczysta Msza odprawiona w Kościele Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. W odpowiedni nastrój wprowadził uczestników chór szkolny pod batutą p. Sebastiana Cygana oraz uczniowie, którzy z namaszczeniem recytowali piękne fragmenty poezji. Zainteresowanie wzbudziło wystąpienie pani Katarzyny Rusin, która przejmująco odśpiewała pieśń patriotyczną oraz przypomniała zgromadzonym elegię Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Po zakończeniu Mszy, wyprowadzono sztandar oraz złożono kwiaty i znicze przed tablicą pamiątkową upamiętniającą Patrona Szkoły. Szczególnym momentem spotkania był Apel Poległych wygłoszony przez ks. por. Jarosława Chlebdę, kapelana Wojsk Obrony Terytorialnej.
Kolejnym punktem uroczystości był wspólny spacer, przypominający uroczysty przemarsz, w którym wzięła udział społeczność SP144. Trasa marszu nie była przypadkowa. Wyznaczała ją linia łącząca ulice, które nazwane zostały na cześć Bohaterów z Września 1939 roku. Uczniowie przeszli ulicami: Generała Kazimierza Sosnkowskiego, Franciszka Kleeberga, Generała Bernarda Monda, Obrońców Warszawy oraz Bitwy nad Bzurą. Przy każdej z ulic znajdował się punkt informacyjny, gdzie uczestnicy marszu zdobyli wiedzę na temat patronów ulic. Warto te informacje przywołać raz jeszcze:
Gen. broni Kazimierz Sosnkowski
10 września 1939 r. został mianowany dowódcą Grupy Armii Południowych. W rozpaczliwym położeniu przyjął koncepcję dowodzenia aktywnego i agresywnego. Kilkakrotnie przełamał niemieckie okrążenia. Stoczył szereg zwycięskich walk. W nocy z 15 na 16 września w Czarnokońcach, rozbił elitarny pułk zmotoryzowany SS-Standarte Germania. W niektórych starciach osobiście walczył z karabinem w ręku. 22 września, widząc bezcelowość dalszych walk (wobec kapitulacji Lwowa przed Armią Czerwoną), nakazał swym żołnierzom rozproszenie i przedzieranie się na Węgry. Sam przedostał się tam przez tereny okupowane przez Armię Czerwoną. Na początku października 1939 r. przez Szwajcarię i Francję dotarł do Wielkiej Brytanii. W latach 1943-1944 pełnił funkcję Wodza Naczelnego Polskich Sił Zbrojnych. Zmarł na emigracji w Kanadzie. Trzykrotnie odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Gen. dyw. Franciszek Kleeberg
Od 9 września 1939 r. pełnił funkcję dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie. W dniach 29-30 września, dowodzone przez niego wojsko pobiło – pod Jabłoniem i Milanowem – wysunięte kolumny oddziałów Armii Czerwonej. 6 października 1939 r., po czterodniowych walkach z Niemcami pod Kockiem, został zmuszony do kapitulacji z powodu braków w zaopatrzeniu i amunicji. Złożył broń jako ostatni polski generał. Kleeberg pozostał jedynym dowódcą Samodzielnej Grupy Operacyjnej bez porażki – przeciwnik pod Kockiem został pobity. Po bitwie dostał się do niewoli niemieckiej. Zmarł 5 kwietnia 1941 r. w obozie jenieckim. Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Został trzykrotnie odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Gen. bryg. Bernard Mond
W wojnie obronnej 1939 r. dowodził 6. Dywizją Piechoty. Gen. Mond bronił korytarza pszczyńskiego, na który nacierała niemiecka 5. Dywizja Pancerna. 20 września 1939 r. wraz z dywizją złożył broń po bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Trafił do niewoli niemieckiej. Po wyzwoleniu obozu trafił do Francji, skąd w styczniu 1946 r. wrócił do kraju i podjął pracę w Państwowym Biurze Podróży Orbis, jako kierownik oddziału. Do kraju wrócili również jego dwaj synowie, którzy znaleźli się w niemieckich obozach po Powstaniu Warszawskim. Żona i córki zginęły podczas wojny. W 1950 r. został zwolniony z powodów politycznych z pracy w Orbisie i pracował jako pomocnik magazyniera materiałów budowlanych w Spółdzielni Grzegórzki w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie. Odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Obrońcy Warszawy
Obrońcy Warszawy, to bohater zbiorowy bitwy powietrzno-lądowej stoczonej w obronie stolicy w czasie wojny obronnej 1939 r. W obliczu bezpośredniego zagrożenia miasta, 8 września utworzona została Armia Warszawa, której zadaniem była obrona Stolicy. W trakcie walk o miasto oddziały wojskowe uzyskały znaczne wsparcie ze strony ludności cywilnej, reprezentowanej przez jej prezydenta Stefana Starzyńskiego, mianowanego komisarzem cywilnym obrony Warszawy.
26 września Niemcy przeprowadzili szturm generalny. Mimo znacznej przewagi liczebnej oraz technicznej przeciwnika, około 120 tysięcy żołnierzy polskich odparło zarówno szturm z 26 września, jak i natarcia ponawiane przez Niemców w dniu następnym. Mimo to, w obliczu poważnych strat własnych (żołnierze – 2000 poległych i około 16 000 rannych, ludność cywilna – 10 000 zabitych i około 50 000 rannych), 28 września dowództwo obrony Warszawy podjęło decyzję o kapitulacji. Do niewoli trafiło 100 000 polskich żołnierzy. Podczas oblężenia zniszczeniu uległo ok. 10% zabudowy miasta.
Bitwa nad Bzurą
Ulica upamiętnia bohaterstwo polskich żołnierzy z września 1939 r. Od 9 do 22 września – dwie polskie armie Poznań i Pomorze stoczyły zacięty bój z niemieckimi 8. Armią i 10. Armią z Grupy Armii Południe Süd. Bitwa miała wyjątkowe znaczenie, ponieważ to Polacy wykazali inicjatywę i byli stroną atakującą. Bitwa nad Bzurą była największą bitwą wojny obronnej 1939 roku.
To był niezwykły dzień. Święto Patrona Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 144 im. Bohaterów Września 1939 przeszło już do historii. Pozostało wspomnienie niezwykłej uroczystości, której nie udałoby się zorganizować bez zaangażowania ludzi wielkiego serca.
Sorry, the comment form is closed at this time.